„Ég ætlaði bara að afgreiða þetta með fyrirgefningu.“ Upplifun og skilningur þolenda kynferðisofbeldis á fyrirgefningu

Þolendur kynferðisofbeldis fá oft að heyra, „er ekki best að fyrirgefa og halda áfram“. Í þessari ritgerð verður reynt að svara því hvort tal um fyrirgefningu sé hjálplegt fyrir þolendur kynferðisofbeldis, hvort hægt sé að fyrirgefa allt og hvort kristin siðfræði geri þær kröfur til okkar. Ritgerðin skiptist í tvo megin hluta, fræðilegan og eigindlega rannsókn. Þeim fræðilega er ætlað er að svara því hvort krafa um fyrirgefningu milli fólks sé skýr innan kristinnar siðfræði og hvort fyrirgefning sé alltaf talin gagnleg í sálgæslu. Í eigindlegri rannsókn verður reynt að varpa ljósi á það hvernig fyrirgefning kemur við sögu hjá þolendum kynferðisofbeldis, hvernig þær skilja hugtakið og hvort hún hafi verið gagnleg í þeirra bataferli. Megin niðurstöður eru þær að mikilvægt er að gera greinarmun á fyrirgefningu Guðs og fyrirgefningu milli manna. Sá sem á að fyrirgefa þarf að hafa vald til þess. Vald til fyrirgefningar er háð stöðu þess sem fyrirgefur og hvort hann hafi upplifað réttlæti í máli sínu. Það virðist ekki vera reynsla þeirra kvenna sem rætt var við að tal um fyrirgefningu hafi verið hjálplegt við úrvinnslu á kynferðisofbeldinu